In Nederland is het niet ongebruikelijk om een taakstraf opgelegd te krijgen in minder ernstige zaken, maar toen er op 28 februari 2023 een taakstraf van 900 uur werd uitgedeeld was dit toch opvallend. Volgens Artikel 22c lid 2 van het Wetboek van Strafrecht is er in Nederland namelijk een wettelijk maximum van 240 uur. Maar hoe heeft het gerechtshof Amsterdam dan deze straf kunnen opleggen?
Op 31 januari 2023 deelde de rechtbank Overijssel in een zedenzaak een forse straf uit: een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 24 maanden. De verdachte werd beschuldigd van drie verschillende zedendelicten: een verkrachting, aanranding én het toesturen van een naaktfoto aan een minderjarige. Uiteindelijk waren het de verschillende getuigenverklaringen die bewijsrechtelijk van groot belang waren. Dat brengt een belangrijke kwestie aan de orde: in hoeverre zijn getuigenverklaringen betrouwbaar? En wanneer kan een rechter hier zijn oordeel op baseren? We bespreken het in dit blog.
Het bewijzen van zedenfeiten is in strafzaken dikwijls een uitdaging. Vaak zijn slechts twee partijen aanwezig bij het voorval: de dader en het slachtoffer. Wie heeft er gelijk? Hoe worden verklaringen in een dergelijk kader beoordeeld? En hoe in het algemeen? In dit blog zal het beoordelingskader van slachtofferverklaringen uiteen worden gezet aan de hand van het Nederlandse bewijsrecht. Aansluitend zal dit geïllustreerd worden aan de hand van een uitspraak in een zedenzaak van de rechtbank Rotterdam.
Het is een bekend beeld in veel Amerikaanse televisieseries: de ‘mugshot’ van een verdachte op het politiebureau. Hoe gaat dat eigenlijk in Nederland? Moet je als verdachte op de foto, of mag je ook weigeren? En mag de politie bij iedere verdenking vingerafdrukken afnemen? Je leest er meer over in dit blog.
Op 9 juni 2022 heeft de rechtbank Rotterdam een vonnis gewezen waarin het openbaar ministerie (OM) niet-ontvankelijk is verklaard in de vervolging. In de onderliggende zaak is vast komen te staan dat de verdachte tijdens diens aanhouding door minstens één politieagent racistisch is bejegend en dat er buitensporig geweld is gebruikt. Het niet-ontvankelijk verklaren van het OM komt slechts zelden voor en is het gevolg van het zogeheten vormverzuim. Maar wat zijn vormverzuimen nu eigenlijk? En welke regels vinden we daarover terug in de wet en de rechtspraak?
De veelbesproken ‘The Voice of Holland’-affaire heeft de afgelopen tijd veel stof doen opwaaien als het gaat om seksueel overschrijdend gedrag. Daarbij was ook steeds de vraag hoe het zit met de strafrechtelijke vervolgbaarheid van de daders. Volgens de minister van Justitie en Veiligheid schiet de huidige strafwetgeving tekort juist omdat seksueel grensoverschrijdend gedrag niet altijd binnen de huidige strafwetgeving valt. Het Wetsvoorstel seksuele misdrijven moet slachtoffers van seksueel misbruik dan ook beter beschermen. In dit blog zullen wij ingaan op de achtergrond, de inhoud en het doel van dit wetsvoorstel.
In binnen- en buitenland is de afgelopen jaren een niet aflatende stroom van berichten over seksueel grensoverschrijdend gedrag te lezen en volgt de ene affaire de andere op. Zeker wanneer het gaat om kinderen is effectieve wetgeving in het tegengaan van kindermisbruik van niet te onderschatten waarde. In een tijd waarin kindermisbruikers via het internet (dark web) schijnbaar ongezien informatie kunnen uitwisselen over kindermisbruik is daarom nagedacht over een wetsvoorstel om voorbereidingshandelingen voor het seksueel misbruiken van kinderen strafbaar te stellen. In dit blog gaan wij in op dit wetsvoorstel.
De telefoon van een verdachte is vaak een belangrijk bewijsmiddel in het strafproces. Als een verdachte wordt aangehouden is de politie bevoegd om alle voorwerpen ‘die kunnen dienen om de waarheid aan de dag te brengen’ in beslag te nemen. De mobiele telefoon valt hier in principe ook onder. Dat is op zich logisch, maar de gevolgen van een inbeslagneming van een mobiel zijn sinds de opkomst van de smartphone drastisch veranderd. In dit blog staat deze smartphone centraal. Wat mag de politie doen met een in beslag genomen smartphone? En hoe kan (en mag) de politie zich de toegang verschaffen tot de gegevens die daarop te vinden zijn? Deze vragen worden mede aan de hand van jurisprudentie van de Hoge Raad besproken.
De officier van justitie (OvJ) speelt een centrale rol in het Nederlandse strafprocesrecht. De OvJ heeft het gezag over het opsporingsonderzoek, wat betekent dat hij bijvoorbeeld de aanhouding van een verdachte mag bevelen. Maar ook nadat de politie een onderzoek heeft afgerond, moet de OvJ een belangrijke keuze maken; namelijk hoe de zaak moet worden afgedaan. In dit blog wordt stilgestaan bij deze zogeheten afdoeningsmogelijkheden.
De strafrechter beoordeelt een strafzaak aan de hand van het beslissingsschema dat volgt uit artikel 348 en 350 van het Wetboek van Strafvordering (Sv). Artikel 348 Sv bevat de zogeheten voorvragen en artikel 350 Sv de hoofdvragen. Aan de hand van dit rechterlijk beslissingsmodel bespreken we hierna hoe de strafrechter tot zijn uitspraak komt.